Szwajcarski psycholog Jean Piaget założył istnienie struktur poznawczych. Poznawczo-rozwojowa teoria Piageta zakłada, że człowiek osobiście konstruuje swoją wiedzę za pomocą procesów asymilacji i akomodacji, a przebieg tych procesów jest uzależniony od etapu rozwoju, na którym aktualnie się znajduje.

Tak tworząca się wiedza nie pozostaje w umyśle w formie niepołączonych ze sobą elementów, ale przybiera postać zorganizowaną — tworzy pewną sieć, strukturę poznawczą. Przykładem akomodacji może być dziecko, które nazywa muchę "ptaszkiem" (asymiluje do istniejącego schematu) i dowiaduje się, że mucha nie jest ptaszkiem, ale owadem. W tym momencie schemat dziecka "to, co lata, jest ptaszkiem" zostaje zakomodowany do nowej informacji: "to, co lata, jest ptaszkiem lub owadem".